مردم و حکومت هسته ای
برنامه هسته ای ایران از سال 1950توسط محمدرضا پهلوی آغاز شد که بعد از روی کار امدن جمهوری اسلامی متوقف شداما در پشت پرده سیاست گفته ها حاکی از آن بود که خمینی به آقای دکتر فریدون فشارکی گفته بود که شما باید برای جمهوری اسلامی نیروگاه هسته ای بسازی، که اقای دکتر فشارکی از این کار امتناع کرد و از ایران خارج شدخمینی که از همان ابتدای اغاز جمهوری اسلامی به فردی خود رای تبدیل وبه قول خودش میخاست اسلام را به دنیا صادر کند میدانست که برای قدرت نمایی بیشتر نیاز به سلاح هسته ای دارد به همین منظور در سال 1985 و سالهای بعد از جنگ ایران و عراق با کره شمالی برای تحصیل و فناوری وتسلیحات هسته ای همکاری میکردند.بعد از جنگ ایران با عراق سیاست ایران به کلی تعقیر کرد بدین گونه ایران باید خود را در فناوری نظامی تقویت میکرد ، بعد از مرگ آیت الله خمینی، خامنه ای به رهبری رسید و او هم که به دنبال همان رویکردهای خمینی بود و هست بارها به طور لسانی گفته است که ما به دنبال سلاح هسته ای نیستیم، اما با شناختی که جامعه جهانی این سالها از حکومت ایران پیدا کرده به خوبی میداند که ایران به دنبال سلاح هسته ای است ، و برای تحت فشار گذاشتن حکومت ایران تحریم ها ی شدید علیه ایران اعمال کردند، که در زمان ریاست جمهوری وقت محمود احمدی نژاد که یک فرد افراطی و تندرو بود نسبت به دیگر سیاستمداران قبلی ایران و از طرف علی خامنه ای حمایت میشد ، این تحریمها را کاغذ پاره ای بیش نمیدانست ، و در ان زمان که با شدت گرفتن تحریمها علیه ایران و در دوره دهم انتخابات ریاست جمهوری سال 88 مردم ایران به خاطر اینکه در دوره اول احمدی نژاد از نظر اقتصادی در زندگیروزمره خودشان دوچار مشکل شده بودند و میدانستند که اگر بار دیگر احمدی نژاد سکان ریاست جمهوری را به دست بگیرد وضع از این هم بدتر میشود، و به همین منظور به پای صندوقهای رای رفتن و به کاندیدای مورد نطر که کمی سیاستهای نرمتری چه در سیاست خارجی وداخلی داشت رای دادن تا به دنیا ثابت کنند که مردم ایران مردم جنگ طلب نیستند، ولی خامنه ای که به دنبال مقاصد ضد بشری خود هست و اصلا مردم برایش مهم نیستند با یک مهندسی انتخابات را به نفع کاندیدای مورد نظر خود تمام کرد ، که در این راه این حکومت ضد بشری از هیچ تلاشی برای سرکوب کردن مردم فروگذار نکردو عده ای زیادی کشته وبه زندان افتادند، خامنه ای که برای رسیدن به اهداف خود دست به هر کاری میزند، تا بدان جا که سرمایه ملی ایران را از بین می برد. اثر تحریمها تا بدان حد بود که ایران ضمن کاهش فروش نفت مجبور به انعقاد قرارداد با کشورهای همچون چین وهند شد و این قرارداد نه تنها به اقتصاد ایران کمک نکرد بلکه بت مبادله نفت در مقابل کالا ایران را به یک مصرف کننده کالاهای بی کیفیت چینی وهندی تبدیل کرد، لذا جامعه ایران با افزایش نرخ بیکاری و به دنبال ان فساد فحشا دزدی قاچاق و اعتیاد نارضایتی مردم را به دنبال داشت ، از طرفی هم فشارهای جامعه جهانی و فعالین حقوق بشر چاره ای جز عقب نشینی برای جمهوری اسلامی ورهبران آن باقی نگذاشت ، روحانی که خود از نزدیکان ولایت فقیه میباشد وظیفه دارد که با ظاهر سازی وفریب اعضای سازمان ملل ایران را از این بن بست خارج کند تا بتواند امتیازاتی از جامعه بین الملل کسب کند که مهمترین این امتیازات لغو پاره ای از تحریم ها میباشد، وتا برای مدتی افکار عمومی و جامعه بین الملل را منحرف کند ، تا بار دیگر بتواند برای رسیدن به مقاصد خود ساخت نیروگاهها را از سر بگیرد ، در واقع این زمان برای رهبران ایران یک نوع سوپاپ اطمینان برای بقای حکومتشان است، چون به خوبی اگاه هستند که این مذاکرات برای مردم کوچه بازار هم از اهمیت زیادی برخوردار است، پس به راحتی نمیتوانند تا از زیر آن شانه خالی کنند حداقل برای مدتی.به طور یقین به محض اینکه اوضاع کمی بهتر شود دوباره اهداف خود را دنبال میکنند
رضا امیری
برنامه هسته ای ایران از سال 1950توسط محمدرضا پهلوی آغاز شد که بعد از روی کار امدن جمهوری اسلامی متوقف شداما در پشت پرده سیاست گفته ها حاکی از آن بود که خمینی به آقای دکتر فریدون فشارکی گفته بود که شما باید برای جمهوری اسلامی نیروگاه هسته ای بسازی، که اقای دکتر فشارکی از این کار امتناع کرد و از ایران خارج شدخمینی که از همان ابتدای اغاز جمهوری اسلامی به فردی خود رای تبدیل وبه قول خودش میخاست اسلام را به دنیا صادر کند میدانست که برای قدرت نمایی بیشتر نیاز به سلاح هسته ای دارد به همین منظور در سال 1985 و سالهای بعد از جنگ ایران و عراق با کره شمالی برای تحصیل و فناوری وتسلیحات هسته ای همکاری میکردند.بعد از جنگ ایران با عراق سیاست ایران به کلی تعقیر کرد بدین گونه ایران باید خود را در فناوری نظامی تقویت میکرد ، بعد از مرگ آیت الله خمینی، خامنه ای به رهبری رسید و او هم که به دنبال همان رویکردهای خمینی بود و هست بارها به طور لسانی گفته است که ما به دنبال سلاح هسته ای نیستیم، اما با شناختی که جامعه جهانی این سالها از حکومت ایران پیدا کرده به خوبی میداند که ایران به دنبال سلاح هسته ای است ، و برای تحت فشار گذاشتن حکومت ایران تحریم ها ی شدید علیه ایران اعمال کردند، که در زمان ریاست جمهوری وقت محمود احمدی نژاد که یک فرد افراطی و تندرو بود نسبت به دیگر سیاستمداران قبلی ایران و از طرف علی خامنه ای حمایت میشد ، این تحریمها را کاغذ پاره ای بیش نمیدانست ، و در ان زمان که با شدت گرفتن تحریمها علیه ایران و در دوره دهم انتخابات ریاست جمهوری سال 88 مردم ایران به خاطر اینکه در دوره اول احمدی نژاد از نظر اقتصادی در زندگیروزمره خودشان دوچار مشکل شده بودند و میدانستند که اگر بار دیگر احمدی نژاد سکان ریاست جمهوری را به دست بگیرد وضع از این هم بدتر میشود، و به همین منظور به پای صندوقهای رای رفتن و به کاندیدای مورد نطر که کمی سیاستهای نرمتری چه در سیاست خارجی وداخلی داشت رای دادن تا به دنیا ثابت کنند که مردم ایران مردم جنگ طلب نیستند، ولی خامنه ای که به دنبال مقاصد ضد بشری خود هست و اصلا مردم برایش مهم نیستند با یک مهندسی انتخابات را به نفع کاندیدای مورد نظر خود تمام کرد ، که در این راه این حکومت ضد بشری از هیچ تلاشی برای سرکوب کردن مردم فروگذار نکردو عده ای زیادی کشته وبه زندان افتادند، خامنه ای که برای رسیدن به اهداف خود دست به هر کاری میزند، تا بدان جا که سرمایه ملی ایران را از بین می برد. اثر تحریمها تا بدان حد بود که ایران ضمن کاهش فروش نفت مجبور به انعقاد قرارداد با کشورهای همچون چین وهند شد و این قرارداد نه تنها به اقتصاد ایران کمک نکرد بلکه بت مبادله نفت در مقابل کالا ایران را به یک مصرف کننده کالاهای بی کیفیت چینی وهندی تبدیل کرد، لذا جامعه ایران با افزایش نرخ بیکاری و به دنبال ان فساد فحشا دزدی قاچاق و اعتیاد نارضایتی مردم را به دنبال داشت ، از طرفی هم فشارهای جامعه جهانی و فعالین حقوق بشر چاره ای جز عقب نشینی برای جمهوری اسلامی ورهبران آن باقی نگذاشت ، روحانی که خود از نزدیکان ولایت فقیه میباشد وظیفه دارد که با ظاهر سازی وفریب اعضای سازمان ملل ایران را از این بن بست خارج کند تا بتواند امتیازاتی از جامعه بین الملل کسب کند که مهمترین این امتیازات لغو پاره ای از تحریم ها میباشد، وتا برای مدتی افکار عمومی و جامعه بین الملل را منحرف کند ، تا بار دیگر بتواند برای رسیدن به مقاصد خود ساخت نیروگاهها را از سر بگیرد ، در واقع این زمان برای رهبران ایران یک نوع سوپاپ اطمینان برای بقای حکومتشان است، چون به خوبی اگاه هستند که این مذاکرات برای مردم کوچه بازار هم از اهمیت زیادی برخوردار است، پس به راحتی نمیتوانند تا از زیر آن شانه خالی کنند حداقل برای مدتی.به طور یقین به محض اینکه اوضاع کمی بهتر شود دوباره اهداف خود را دنبال میکنند
رضا امیری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر